Ik kreeg een uitnodiging
voor een huwelijk, jaja voor de hele dag. Nou ja eigenlijk een hele nacht maar
ach ik kom op zoveel “vreemde” plaatsen dat me niet veel meer verbaasd.
Dus nieuwe kleren gekocht,
nieuwe schoenen en helemaal opgetut naar het huwelijk. Liep wel wat wankel want
ik had hele, hele hoge hakken en normaal loop ik daar dus niet op. Maar alé, men
moet er iets voor over hebben nietwaar?
Het wat wel op een andere
planeet, ook geen probleem. Alleen de uitnodiging was toch ietsjes vreemd want
er stonden geen namen op alleen maar de datum en de plaats en ja zeker ook de
tijd. Mooi op tijd aangekomen liep ik dus heel voorzichtig naar de kerk en
toen......aiii de schrik van mijn leven zeg want ik zag mijn kleine broer. Echt
wel....!!
Hij stond al op me te
wachten, ja ook een klein beetje een “vreemde broer” want hij denkt dat hij
werkelijk een prins is, nou mij goed hoor ieder zijn gebrek o.i.d.? Maakt voor
mij niets uit, ik geef om hem en hij om mij en dat is toch veel belangrijker dan
wat dan ook maar.
Hij zei: Ooo wat ben ik
blij je te zien fenny, want ik ga trouwen.....ja toen was ik helemaal stil ik
zal het maar laten zien dan snappen jullie het ook beter:
Heel trots wees hij naar de
dame die links van hem staat en zei: Dit is de bruidegom, zij wordt mijn
vrouw........duhhh. We hoeven alleen nog maar naar de kerk en dan zijn we een
echtpaar, jaja echt paar zeker.... Ik heb de bruidegom eens goed bekeken, nee
zij keek niet maar mij maar ik denk dat het aan mij lag want mijn gezicht sprak
boekdelen, omdat ik heel erg verbaasd was natuurlijk. Misschien had ze het
gezien en was zij er niet zo heel blij mee? Geen idee.
Ook zag ik dat ze op een
kist stond, maar in die kist zat geen gast maar een vampier. Nou ben je lekker
mee dus, nekkie maar in de gaten houden. De rest van het gezelschap vond het
niet erg, zij hadden toch niet meer bloed in hun lijfje maar mijn broer en ik
nog wel...!!! Ook waren er nog wel meer gasten, die zaten al in de kerk want ja
fenny was aan de late kant, natuurlijk. De vampier was er dus van overtuigd dat
er genoeg “voer” voor hem was.
Maar nog iets
vreemds, heel vreemds viel me op: Mijn broer zijn hoofd was niet te zien. Wel
een enorme schedel had hij op zijn schouders rusten maar nee hoor zijn lief
koppie zag je niet. Natuurlijk
heb ik hem gevraagd: Waarom draag je zo’n maf ding op je kop jongen. Wel, zei
hij, dat is hier traditie. Zij mag mijn hoofd niet zien voor me zijn getrouwd.
Oké, elk land heeft zijn gebruiken, dus ook elke planeet heeft dat. Vraag was
beantwoord. Ook dat de pastoor geen man was maar een vrouw was daar de traditie,
nah heb ik dus ook geen problemen mee. Dat ze nu wel eens wou beginnen ja dat
zag ik wel, ze stond er was ongeduldig bij.
En dan die lieverd helemaal rechts onder.......ja was heel, heel
verdrietig want hij had haar ook een aanzoek gedaan en was afgewezen. Arme kerel
toch.Nu moest hij het gastenboek bij houden, want hij wel deed maar nu niet
direct met plezier, nee vreemd is dat niet dus.
Dus nu heb ik wel een hele, hele speciale schoonzus, we hebben later nog
wel gepraat en ze is best heel erg lief. Oké ze ziet er wat vreemd uit maar als
mijn broertje er nu maar gelukkig mee wordt dan vind ik alles wel prima.
Natuurlijk was ook Gentleman Jim uitgenodigd, ook hij was blij dat hij er
bij kon en mocht zijn.
Maar er waren ook hele, hele vreemde dieren, neee niet gevraagd waarom
maar wel goed gekeken waar die spinnen allemaal zaten/hingen of liepen. Ook het
pad naar de kerk was bedekt met ........ehh ja vreemde skeletten, maar die deden
al niets meer gelukkig.. Ook veel zwarte katten, dat brengt geluk zeggen ze, zo
ook die vleermuizen in de lucht. Niet lang daarna zijn we de kerk ingegaan en is
mijn broertje getrouwd en hij mocht eindelijk zijn eigen hoofd laten zien maar
dat kon niet meer op deze “foto”.
Lucht, Kerk, Bomen en gras is van Stampscapes
De rest is van De Stempelwinkel
Het pad naar de kerk heb ik zelf gemaakt met verschillende kleuren
Distress.
Ik heb gestempeld met Stazon black
Ingekleurd met Distress inkt en Distress
Stains