Eindelijk een date......

Al meer dan een jaar hadden ze contact. Love-letters geschreven, natuurlijk zo nu en dan even een telefoontje maar in het echt ontmoeten was er nog niet van gekomen. Dus op een mooie dag zouden ze hun eerste echte date hebben.Ooo wat was het manneke nerveus, zou ze hem echt wel leuk vinden, zou ze hem echt wel aantrekkelijk vinden? Hij had al een 'buikje' dus ja hij was bloednerveus. Trok één van zijn mooiste pakken aan, poetste alles wat er maar te poetsen viel en ging op weg met  één van zijn mooiste auto's en reed naar de plek die ze hadden afgesproken. Een mooi veld zo midden in een bos, veel blommekes en mooie grote bomen. Alleen.....dat er rosten waren bij die bomen zag hij helemaal niet, jaja echt wel heel begrijpelijk. Maar hij parkeerde zo zijn mooie auto op een rots, die dan ook de zijkant danig raakte en wow dat was niet de bedoeling. Ook was hij geschrokken van die kinderen......Ze had toch nooit over kinderen gesproken, had ze dan kinderen of waren ze niet van haar of .....er ging weer van alles door hem heen. Hij moest zich echt even op zijn hoofd krabben om dit allemaal te verwerken.

Uit de verte zag hij haar al liggen, zooo mooi en aantrekkelijk dat hij erover dacht om gelijk maar rechtstreeks weer te vertrekken maar ja hij had even buiten die kleine Fransje gerekend want die kan heel goed zingen, zeker ook heel goed en luidkeels schreeuwen. Hij gilde al: Oooo die meneer ramt zo die mooie auto op een rots....!! Wat een oen is dat zeg. Tja jongens-praat natuurlijk maar wel gezegd. De meiskes waren er niet zo geïntresseerd, die hadden de man al gezien en gingen nu eens kijken wat er verder gebeurde.

Helemaal niets, echt niet: helemaal niets. De mooie dame bleef love-letters lezen en keek niet eens op, kinderen schreeuwen wel vaker iets dus ja zeker was ze daaraan gewend. Dus ja hij heeft en zijn glimmende schoenen en "stoute schoenen" maar aangetrokken en is naar haar toegelopen. Hij zag ook die hele grote mand en weer gingen er hele vreemde gedachten door zijn hoofd....

Bij die mooie dame aangekomen keek ze eindelijk op, zei met een heerlijke en vriendelijke glimlach: Welkom lieverd, ga zitten en laten we lekker gaan picknicken met z'n allen. Toch een heel aardig gebaar vond hij maar ja hij moest weten wie die kids waren. Gewoon dan ook maar gevraagd en het antwoord was zooo eenvoudig: Dit waren haar zusjes en broertje. Ja dat moest van haar moeder, ze mocht niet alleen gaan. Blij ging hij zitten, ze hadden een heerlijke picknick, speelden met de kinderen en praten natuurlijk heel veel. Daarna?? Is alles goed gegaan, ze bleven elkaar ontmoeten en........leefden nog heel lang en gelukkig.

Alle stempels zijn van Stampinback.

Ingekleurd met Distress en mijn Adriondack markers. Ooo lucht is van mezelf zo ook de zon.